در حالی شاهد نابودی تدریجی فضای سبز درختی در مرتفع ترین سکونتگاه شهری کشور – شهر بروجن – هستیم که گرد و غبار تالاب های خشکیده و دشت های بی آب و فرونشسته این دیار به همراه گرد و غبارهای عربی، در سال های اخیر هوای نفس گیری را برای اهالی بام ایران رقم زده اند.

در چنین شرایطی که فضاهای سبز اماکن عمومی و دولتی می توانند کارکردی انکارناپذیر در کنترل و مقابله با آین آلودگی های انسان ساز داشته باشند، ناباورانه مورد بی مهری متولیانی قرار گرفته است که سکان دار حوزه های آموزشی فرهنگی و تربیتی جامعه هستند. در کمال تعجب با خبر شدیم که به دستور عالی ترین مقامات آموزش و پرورش بروجن، فضای سبز درختی یکی از باسابقه ترین مراکز آموزشی این شهر فرهنگی به شدت تخریب شده و بالغ بر ۵۰ درخت ۵ تا ۲۰ ساله – که همگی با دستان دانش آموزان و مربیان این مدرسه غرس و با همت آنان در این سال ها آبیاری و مراقبت شده اند – به بهانه بهتر دیده شدن شعارها کف بر شده اند.

صرف نظر از تبعات زیست محیطی نابودی فضاهای سبز شهری، این اقدام غیرفرهنگی نمونه ای از همان لکنت های بنیادی آموزشی ترویجی در حوزه منابع طبیعی و محیط زیست کشور است که به جای پرداختن به آموزش های عملی و کارگاهی در سطح مدارس، تمامی توجه را به شیوه های آموزشی شعاری و مجازی معطوف داشته و با رفتاریهای نابخردانه و بدآموزانه، کاهش حساسیت ها و طبیعت ستیزی را به جای دوستی با طبیعت به کودکان و فرزندان این آب و خاک آموزش می دهیم.

بدون شک ناچیز بودن حجم آموزش‌های مربوط به حوزه منابع طبیعی و محیط زیست در محتوای کتاب های درسی مقاطع ابتدایی و متوسطه آموزش و پرورش کشورمان، بستر سازی های فرهنگی اجتماعی جامعه برای افزایش سطح مشارکت مردم در پاسداری از اندوخته های طبیعی مان را با مشکلات زیادی مواجه کرده است، اما ترویج اینگونه رفتارها در محیط های آموزشی کودکان و نوجوانان با هر بهانه ای یقینا” با اصول آموزشی و تربیتی وزارت آموزش و پرورش مغایرت داشته و مورد تأیید هیچ نهاد آموزشی و فرهنگی نخواهد بود.

برخلاف وظایف ذاتی و تفاهم نامه های متبادله بین وزارت آموزش و پرورش با سازمان های جنگل ها و مراتع  و حفاظت محیط زیست کشور که بر حفاظت بی چون و چرا و توسعه این گونه فضاهای درختی تأکید و دلالت دارد، متأسفانه به دلیل عدم درک درست از کارکردهای زیست محیطی، کاربردهای آموزشی فرهنگی و روانی این محیط های سبز بر کودکان و همچنین نقش بدآموزانه این رفتارها در تربیت کودکان، درست در چند روز مانده به آغاز سال تحصیلی جدید؛ این گونه بی پروا دستور قطع درختانی داده می شود که یادگاران دانش آموزان و مربیان سال های گذشته این مدرسه بوده و حالا با یک چنین برهنگی بدآموزانه ای به استقبال دانش آموزان جدید این آموزشگاه می رویم.

پی نوشت:

به دنبال صدور دستور غیرفرهنگی و قطع بیش از ۵۰ اصله درخت در فضای یکی از قدیمی ترین مدارس شهر بروجن، فرماندار و نماینده محترم مردم شهرستان بروجن در مجلس شورای اسلامی – آقایان فتاح کرمی و امیرعباس سلطانی – سزاوارانه در واکنشی تحسین برانگیز و کم همتا این اقدام شرم آور را در بیانیه ای که از سیمای چهارمحال و بختیاری پخش گردید، محکوم کرده و خواستار بررسی فوری ماجرا و معرفی عاملان این حرکت غیرفرهنگی به مقامات قضایی منطقه شدند.

چنین است که نگارنده نیز به سهم خود از این واکنش قابل تقدیر و کم نظیر این دو مقام ارشد اجرایی و قانون گذاری منطقه که بدون شک از یک سوی منجر به کاهش چشمگیر صدور چنین دستورات طبیعت ستیزانه در منطقه شده و از سوی دیگر تشویق اهالی منطقه برای کوشش در راه اعتلای طبیعت ایران زمین را به دنبال خواهد داشت، قدردانی می کنم.

در همین رابطه:

– خبرگزاری مهر: قطع درختان یک مدرسه در بروجن به خاطر دیده شدن شعارهای روی دیوار

– خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا): ۵۰ اصله درخت برای رنگ آمیزی یک دیوار در بروجن قطع شد

– خبرگزاری میراث فرهنگی(CHN): قطع ۶۰ درخت برای شعارنویسی در مدرسه و اعتراض گسترده مردم

– یادداشت محمد درویش در روزنامه اعتماد مورخ ۱۸/۰۶/۹۱ : وقتی نماد شعور در پای نماد شعار به مسلخ می رود!