استاد کامبیز بهرام سلطانی برای همیشه رفت!
در واپسین ساعات آخرین روز دی ماه ۱۳۹۰ ، استاد کامبیز بهرام سلطانی از دنیا رفت تا بار دیگر فعالان و دوستداران طبیعت ایران، پریشان حالی را تجربه کنند.
استاد کامبیز بهرام سلطانی دارای شخصیتی ممتاز و وارسته بود که هر مدافع و دوستدار طبیعت وطنی که با او مواجهه می شد تحت تأثیر شخصیت و منش بزرگش، روحیه می گرفت. او طبیعت مردی کم همتا بود که تا آخرین لحظات زندگی اش دست از طبیعت زادبومش نکشید و همواره خالصانه نگران زخم هایی بود که خود با پای پیاده دیده بود چگونه تن رنجور محیط زیست ایران مان را مجروح کرده است.
استاد کامبیز بهرام سلطانی متخصصی دردآشنا و عاشق طبیعت ایران بود که نگارنده از طریق یادداشت های پربارش افتخار آشنائی و دوستی با این بزرگ مرد خستگی ناپذیر را پیدا کردم. بی شک کتاب های جایگاه پرندگان در طبیعت، محیط زیست در برنامه ریزی منطقه ای و شهری، مجموعه مباحث و روشهای شهرسازی و ده ها مقاله و یادداشت های علمی دیگرش؛ شناسه هایی ماندگار از دانش و عشقش برای آبادی ایران و شادی زیستمندانش، در بین طرفداران و فعالان محیط زیست ایران خواهد بود.
در برابر صداقت و بزرگی مردانی چون استاد کامبیز بهرام سلطانی که مردمان پاک نهاد ایران زمین هرگز نام نیک شان را فراموش نخواهند کرد، سر تعظیم فرود می آوریم و بر شرف و نجابت شان درود می فرستیم و شکوهمندترین بدرقه های سبز و پاک مان را بدرقه راهشان می کنیم ….
پی نوشت:
– مراسم بزرگداشت استاد؛ “برای او که اینک در ماتم تالاب ها و درختان وطن نشسته است”
.
.
محمد درویش گفته است:
۲ بهمن, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۵:۰۵
یادش گرامی باد و جایت خالی بود امروز بر مراز استاد در بهشت زهرا رفیق …
سيمين گفته است:
۳ بهمن, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۳:۱۶
خوشا به حال او که همه از نیکی، پاکی، شرافت، نجابت و بزرگ منشی اش یاد کرده و از عشق کم نظیرش به طبیت وطن می گویند!
سعادت همین است دیگر!
روحش شاد و یادش گرامی!
بیداد(گیله زن) گفته است:
۳ بهمن, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۳:۱۹
متاثر شدم اما از این دوری ، خوب میدانم که ایشان از قفس دنیا پر کشیدند و آزاده آزاد شدند و چه چیزی بهتر و قشنگتر از این ازادی …
روحش شاد
هومان خاکپور گفته است:
۴ بهمن, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۵:۱۲
به محمد درویش:
خیلی دوست داشتم در مراسم شرکت می کردم …
هومان خاکپور گفته است:
۴ بهمن, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۵:۱۷
به سیمین:
دقیقن درسته … سعادت و خوشبختی
هومان خاکپور گفته است:
۴ بهمن, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۵:۲۲
به بیداد:
آزادی هدیه خوبی برای بزرگ مرد بود
دانش گفته است:
۴ بهمن, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۶:۱۱
استاد رفت ولی یاد و خاطره و همچنین نام نیکش برای همیشه در ذل ما طبیعت دوستان وطن به یادگار خواهد ماند.
نرگس روحانی گفته است:
۵ بهمن, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۴:۱۷
فکر و روش کاری او همچنین پاک سیرتی استاد همیشه در دل فعالان محیط زیست هست و با آنها زیست میکند ما کوهنوردان مگر میشه روی دنا بریم یاد استاد نکنیم ؟؟؟ میشه کنار تالاب میانکاله بری و یاد استاد به ذهنت نیاد؟؟ مهربانی اش که دل همه را می سوزاند آنقدر مهربان و گشاده دست بود تا چیزی از او میخواستی با روی گشاده کمک میکرد …روحش شاد !
ابوالفضل نسری (دانشجوی جغرافیا) گفته است:
۲۳ آذر, ۱۳۹۱ در ساعت ۱۵:۵۱
دنیا کوچه ای کم عرضه که توقف در آن ممنوعه.
روحش شاد و یادش گرامی باد