خطری در کمین دشت لاله‌های واژگون کوهرنگ
دشت ۷۰۰ هکتاری لاله‌های واژگون در کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری؛ یکی از معروف‌ترین رویشگاه‌های این گل‌های سرنگون در کشور است که عموما” در اواخر فروردین و اردیبهشت‌ماه با ایجاد مناظر زیبا و سحرانگیز بهاری، میزبان هزاران گردشگر از اهالی منطقه و استان‌های هم‌جوار می‌شود.
در گذشته به‌لحاظ کارکرد مرتعی که برای این منطقه تعریف شده بود، تمامی برنامه‌های مدیریتی پیش‌بینی شده بر بنیاد تولید علوفه و استفاده دام از منطقه بوده و مباحث گردشگری جایگاه چندانی در برنامه‌ریزی‌های منطقه نداشته است. اما در سال‌های اخیر به‌لحاظ کارکرد جدیدی که برای این منطقه تعریف شد و در شمار مهمترین ظرفیت‌های گردشگری طبیعی استان قرار گرفت، در حال حاضر در اردیبهشت‌ماه روزانه پذیرای تا حدود ۲۰ هزار گردشگر از مناطق مختلف کشور می‌شود ولیکن شوربختانه آماده نکردن زیرساخت‌های لازم برای این بارگذاری و انفعال دستگاه‌های متولی مانند سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، منابع طبیعی، حفاظت محیط‌زیست و فرمانداری منطقه ؛ سبب شده است که هر ساله روند کاهش شادابی، تجدید حیات طبیعی و تراکم لاله‌ها شدت یابد.
نبود مدیریت منسجم و کمبود امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری به‌‍‌همراه عدم توجه سزاوار به مباحث آموزشی و فرهنگ طبیعت‌گردی سبب شد تا روند چیده شدن گل‌ها به همراه سایر گیاهان دارویی‌خوراکی و خارج کردن غده و پیاز آنها از داخل خاک توسط برخی از بازدیدکنندگان ناآگاه، به‌طرز نگران کننده‌ای شتاب گرفته و به‌عنوان یک عامل انسانی بیشترین نقش تخریبی را به‌خود اختصاص دهد. بدون‌شک ورود خودرو به دشت که حتی در تعطیلات پایان هفته به حدود ۵ هزار خودرو در روز هم می‌رسد و توقف‌های طولانی مدت، اضافه‌بر اینکه میزان آسیب رسانی و تخریب لاله‌ها را افزایش می‌دهد، باعث آلودگی دیداری منطقه و کاهش جذابیت‌های دیداری این جاذبه گردشگری کم‌همتا می‌شود.
به‌هرحال به‌نظر می‌رسد راهکار کوتاه‌مدت مهار و مقابله با خطرات نابودی این دشت ارزشمند و کم‌همتا، همکاری مسئولانه تمامی نهادهای متولی مانند سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، منابع طبیعی، حفاظت محیط‌زیست، فرمانداری و نیروی انتظامی منطقه در ممانعت جدی از ورود خودرو به دشت و ساماندهی گردشگران و در درازمدت انجام مطالعه، برنامه‌ریزی و تأسیس زیر ساخت‌های لازم با بهره‌گیری از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های بخش خصوصی و جوامع محلی منطقه باشد.
اضافه بر این اقدامات کوتاه‌مدت و درازمدت؛ راهکار تولید و تکثیر پیازهای لاله‌های واژگون توسط بخش خصوصی و فروش این پیازها با قیمت مناسب در ورودی دشت می‌تواند در کاهش کندن لاله‌ها و خارج‌کردن پیاز آنها از خاک بسیار مؤثر باشد.
میتوانید مصاحبه نگارنده با خبرگزاری مهر را نیز در اینجا بخوانید.
.
.
عباس محمدي گفته است:
۱۹ فروردین, ۱۳۹۲ در ساعت ۱۵:۴۴
با درود و شادباش سال نو
گردشگری ما هم مانند کشاورزی و صنعت و دیگر فعالیت هامان، به طور خلاصه عبارت است از: خوردن از سرمایه!
aram گفته است:
۱۹ فروردین, ۱۳۹۲ در ساعت ۲۱:۴۳
درود…
سپاس بابت توجه هوشمندانه تان
فکر میکنم در کنار تلاش نهاد های دولتی متولی، نیروهای مردمی یا همان انجمن های مردم نهاد هم میتوانند با حضور در این گونه مناطق و آموزش گردشگران کمک موثری در پیشگیری از تخریب این سرمایه ها باشند.همانطور که اشاره کردید برنامه های بازدید باید به طوری ساماندهی شود که فقط بخشی از منطقه به بازدید اختصاص یابد نه همه قسمتهای آن.با یک برنامه ریزی مناسب میتوان برای بازدیدکنندگان تورهای آموزشی تفریحی در مدت زمان کوتاه فراهم کرد تا هم از تردد زیاد و بیمورد در مناطق حساس جلوگیری شود و هم در حین بازدید با این گونه گیاهی،با اهمیت، نحوه کاشت و مراقبت آشنا شوند.
هومان خاکپور گفته است:
۱۹ فروردین, ۱۳۹۲ در ساعت ۲۲:۲۴
به آرام عزیز:
گزینه راه‌اندازی تورهای آموزشی‌تفریحی پیشنهاد ارزنده‌ای است که بایستی مورد توجه انجمن‌ها و بخش خصوصی قرار گیرد. حتا در صورت ممنوعیت ورود خودرو به دشت میتوان با پیش‌بینی وسایل نقلیه عمومی مانند اتوبوس و مینی‌بوس گردشگران را به نقاط دوردست دشت برده و با استفاده از راهنمایان مطلع در حین حرکت نیز به مباحث آموزشی پرداخت.
سپاس بانو
هومان خاکپور گفته است:
۱۹ فروردین, ۱۳۹۲ در ساعت ۲۲:۲۶
به عباس محمدی عزیز:
گاهی اوقات انجام تبلیغات و جذب گردشگر باعث نابودی جاذبه‌های گردشگری می‌شود! چرا که هرگز به زیرساخت‌های مورد نیاز توجه درخور نمی‌شود.
ابوذر گفته است:
۳۰ فروردین, ۱۳۹۲ در ساعت ۱۳:۵۴
روزانه ۲۰ هزار نفر حداقل ۶۰ کیلوگرمی خاک بستر رو فشرده میکنند. وحشتناکه. این تازه تاثیر غیر مستقیمشه.
هومان خاکپور گفته است:
۱ اردیبهشت, ۱۳۹۲ در ساعت ۲۰:۱۴
به ابوذر:
البته این تعداد پرشمار مربوط به تعطیلات پایان هفته است.